ประทานโดย : สงฆ์จี้กงวิปลาส
ทำนองเพลง : ขอนไม้กับเรือ
ชีวิตลอยคอกลางท้องเล แรมรอนร่อนเร่ไร้จุดหมาย ทุกก้าวที่ไปไม่มีทิศทาง ท่ามกลางโลกีย์ที่มอมเมา กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง ชีวิตที่หวังคือใดกัน
ตรึกตรองชีวิตที่มีมา ดิ้นรนไขว่คว้ายึดมั่นเอาไว้ สมมุติด้วยใจสุดท้ายเลื่อนลอย รู้ตื่นจิตตนมุ่งคืนฝั่ง จุดหมายที่หวังยังรอคอย แรงแม้มากน้อยทุ่มเทสุดใจ
* เมื่อเรือธรรมลำใหญ่แล่นมา ก็ขอให้ศิษย์อย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป
** เปรียบกายนี้เป็นเช่นขอนไม้ ต่อให้รักดูแลแค่ไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน เปรียบกายนี้เป็นเช่นขอนไม้ อยู่อาศัยได้เพียงข้ามวัน แต่จิตนั้น มิผันแม้วันผ่านล่วงไป
รู้จริงเท็จแท้ด้วยธรรมา บำเพ็ญศึกษามุ่งทวนกระแส อย่าได้อ่อนแอพายุคลื่นลม ปรับเปลี่ยนตนจริงในชีวัน สองมือสร้างสรรค์ก่อนชีพสลาย วาระสุดท้ายได้คืนฝั่งธรรม
(ซ้ำ * , ** , ** )
หมายเหตุ
ประทานไว้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม 2 วัน ช่วงแรก ไท่หยาน จ. ยโสธรช่วงที่สอง ไท่เต๋อ จ.อุบลราชธานี
วันเสาร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2550
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น